پلی‌استر اولین بار در سال 1941 توسط جان رکس شیمیدان بریتانیایی و جیمز تنانت اختراع شد و در دهه 70 مورد توجه بسیاری قرار گرفت به طوری که به عنوان “فیبر معجزه‌ای که می‌تواند 68 روز بدون اتو کردن پوشیده شود” از آن نام می‌بردند. در ابتدا از آن فقط برای تولید لباس های ورزشی استفاده می‌شد اما به مرور زمان به دلیل قابلیت هایی که دارا بود راه آن به دنیای مد و پوشاک باز شد. لباس‌هایی که از جنس پلی‌استر هستند ویژگی‌های منحصری دارند که در ادامه به آن می‌پردازیم. دوام بسیار بالا یکی از ویژگی‌های پلی‌استر است بدین معنی که در برابر انبساط، انقباض، بسیاری از مواد شیمیایی، چین و چروک و فرسایش مقاومت بالایی دارند. رنگ پذیری بالا دیگر ویژگی پلی‌استر است، الیاف بکار برده شده در لباس های پلی استر بسیار قوی و سبک هستند و به راحتی رنگ را به خود جذب می‌کنند. مراقبت از این پارچه بسیار آسان است زیرا در برابر لکه مقاومت بالایی دارد و در منزل می‌توان آن را شسته و خشک نمود. همچنین با توجه به خصلت لغزندگی و تقریباً ابریشمی که داراست انعطاف بالایی دارد. شستشو این جنس لباس را می‌توانید با ماشین لباسشویی انجام دهید و حتما به این نکته توجه داشته باشید که هنگام شستشو از نرم کننده استفاده کنید تا الکتریسیته های ساکن آن را از بین ببرد. پلی استر با توجه به بافتی که دارد چروک نمی‌شود اما اگر نیاز به اتو کشی داشت اتو را در دمای گرم قرار دهید و توجه داشته باشید که خیلی داغ نباشد. همچنین یکی دیگر از ویژگی های این جنس براق بودن آن است هرچه میزان براقی بودن آن بیشتر باشد میزان پلی استر پارچه بیشتر است. پلی‌استر در کشورهای مختلف نام‌های متفاوتی دارد، در بریتانیا ترلین، در آلمان ترویرا، در فرانسه ترگال، در ایتالیا تریتال، در ژاپن تترون و در آمریکا با نام داکرون آن را می‌شناسند. دلیل اینکه به نام های دیگر آن اشاره کردیم این است که هنگام خرید اگر به فرض تریتال به گوشتان خورد تصور نکنید الیاف طبیعی است درواقع همه این نخ‌ها در دسته الیاف مصنوعی قرار می‌گیرند که ریشه همه آن‌ها به پلی‌استر برمی‌گردد. الیاف های مصنوعی به نسبت الیاف های طبیعی سبک تر هستند، جذب رطوبت آن ها کمتر است و رنگ آن‌ها نیز در مقابل نور خورشید تغییر نمی‌کند. یکی از راه های تشخیص پلی استر سوزاندن آن است چون هنگام اشتعال الیاف مصنوعی جمع می‌شود اما الیاف طبیعی پودر می‌شود.